Απ' ότι φαίνεται το blog αυτό θα είναι σαν τα περιοδικά. Εκδίδεται κάθε μήνα. Μείνετε συντονισμένοι.
Οκτώβριος λοιπόν, και διαβάζοντας το άρθρο του Σεπτεμβρίου ξανά, για άλλη μια φορά συνειδητοποιούμε πόσο οι υποσχέσεις του Σεπτεμβρίου δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Για να δούμε μήπως και ο Οκτώβρης είναι καλύτερος μήνας σε αυτόν τον τομέα.
Σε αυτό το τεύχος λοιπόν, δε θα μιλήσω για ταξίδια. Θα προσπαθήσω να μιλήσω για εκείνα τα περίεργα πραγματάκια που κολλάνε στο μυαλό και δε σε αφήνουν να ξεκολλήσεις από βλακείες και να πας παρακάτω, εκεί που τόσο ήθελες. Και είναι "Τόσα κι άλλα τόσα" που λέει, τραγουδάει, και μία γνωστή.
Αφού ξέρεις, ρε παιδί μου, ότι δε σου κάνει καλό, δεν είναι για σένα, αξίζεις καλύτερα, και όλα αυτά τα ψυχο-συναισθηματικά, γιατί να έχεις κολλήσει τόσο πολύ? Επειδή ακριβώς ισχύουν όλα τα παραπάνω? Τη μία βλέπεις ότι είστε φτιαγμένοι ακριβώς από το ίδιο υλικό, αλλά την ακριβώς επόμενη στιγμή συνειδητοποιείς ότι είσαι για πολλά περισσότερα και το μόνο που πετυχαίνει είναι να σε κρατάει πίσω. Παρ' όλα αυτά τον θες. Και έχεις κολλήσει. Και δε μπορείς να κοιτάξεις ούτε και να πας αλλού. Ενώ αυτό ήταν που ήθελες από την αρχή. Και όσο και να θυμάσαι όλα τα αρνητικά που έχουν συμβεί, ούτε καν αυτό δε σε ξεκολλάει.
Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι τουλάχιστον σε αυτήν την περίπτωση υπάρχει η προοπτική φυγής στο κατάλληλο timing. Τώρα θέλω να φύγω, τώρα θα φύγω. Νέα αρχή. Και ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει, πιστεύοντας ότι θα είναι καλύτερο από το προηγούμενο τέλος. Ή αν δεν είναι ακριβώς αρχή, θα είναι συνέχεια υπό νέες συνθήκες όμως. Που και αυτό νέο είναι στο κάτω κάτω. Χμμ.. περίεργα τα λέω αλλά "today my head is in the mess". Οπότε και καλά τα έγραψα. Ελπίζω σιγά σιγά να αρχίζει να ξεκαθαρίζει το τοπίο. Και νιώθω ότι είναι τόσο κοντά. Αλλά και ότι υπάρχει ακόμα δρόμος. Ο χρόνος θα δείξει λοιπόν.
